تحلیل جغرافیایی و مکانیابی مراکز اسکان موقت شهری در بحران های محیطی با استفاده از GIS (مطالعه موردی منطقه 6 شهر اصفهان)

یکی از موضوعاتی که بیش­تر شهرهای بزرگ جهان با آن مواجه هستند، موضوع حوادث طبیعی است. برای اتخاذ و اجرای سریع و صحیح تصمیم­ها جهت کاهش آسیب­پذیری و اثرات آن­ها قبل، حین و بعد از وقوع حوادث طبیعی مدیریت بحران لازم می­باشد. این مدیریت با برنامه­ریزی، مدیریت شهری و نیز جغرافیا ارتباط نزدیک دارد. با به­کارگیری اصول و ضوابط شهرسازی مانند بافت، ساختار شهر، کاربری اراضی شهری، شبکه­های ارتباطی و... می­توان تا حد زیادی اثرات ناشی از حوادث طبیعی را کاهش داد. هدف از این مطالعه مکان­یابی مراکز اسکان موقت در منطقه شش شهر اصفهان در بحران­های محیطی با استفاده از GIS و مدیریت صحیح قبل، حین و بعد از بحران می­باشد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی می­باشد که با استفاده از تکنیک AHP و نرم­افزار ARC/GIS برای تهیه نقشه و مکان­یابی مراکز اسکان موقت مسایل و مشکلات فضاهای سبز و باز و مراکز امداد و نجات منطقه 6 شهر اصفهان با رویکرد مدیریت بحران مورد بررسی قرار گرفته است. نوع پژوهش از نظر هدف «کاربردی» می­باشد. نتایج نشان می­دهد: فضاهای سبز و باز از توزیع مناسب برخوردار نیستند. مراکز امداد و نجات از تعداد و توزیع مناسب برخوردار نیستند. علاوه بر آن با کمبود تأسیسات و تجهیزات هم مواجه می­باشند. به همین منظور راهبردها و برنامه­هایی برای توانمندسازی منطقه 6 شهر اصفهان در برابر تبعات ویرانگر حوادث از دیدگاه مدیریت بحران ارائه شده است. براساس نتایج این پژوهش با استفاده از تکنیک فوق و با توجه به شاخص­های متعدد از جمله توزیع مراکز برق، ایستگاه­های آتش نشانی، مراکزدرمانی، مراکز سوخت و... در منطقه 6 شهر اصفهان مناطق مناسب اسکان موقت شناسایی و نسبت به اولویت­بندی آن­ها اقدام گردیده شده است.